[Κουπλέ]
Είκοσι χρόνια από το μίσος κι ακόμα μίσος
τι κι αν περνάει ο καιρός παραμένει ο στίχος
όσο βρώμικος αέρας θα τρέφει τα πνευμόνια μας
η άσχημη εικόνα τους θα βγαίνει από το στόμα μας
Ταφ Ζήτα Μι Λάμδα, ΤΖΑΜΑΛ συντομογραφία
Ταφ Ζήτα Μι Λάμδα, γαμιέται η αστυνομία
καλημέρα απ'τη Μεσόγειο
ζούμε στο πιο καυτό σημείο επάνω στην υδρόγειο
ζούμε στη γωνιά της θανάσιμης υπερηφάνειας
εγκλήματα τιμής και πάθους ως τη γενιά μας
είμαστε γεννημένοι αλήτες, Έλληνες, Βαλκάνιοι κι Ανατολίτες
τη φιλία, τη γυναίκας μας, την οικογένεια μας
κι ας καίγεται ο κόσμος δύο μέτρα μακριά μας
μπούκες, μανούβρες, επιχειρήσεις σκούπες
μας τάζουνε καλύτερες μέρες αλλά πούντες;
στα πάρκα της πόλης μεγαλώνουν αλεπούδες
μπροστά στη τηλεόραση μεγαλώνουν γούνες
στα ίμια για ένα παγκάκι πέφτουν χαστούκες
ο Νόμος τους Δαρβίνου με λύκους και αρκούδες
άσε τι λένε στα σχολεία είμαστε άγρια θηρία
ζούμε σε Αμαζόνιους σαν τη Βραζιλία
έχω λουκέτο στην εξώπορτα, όπλο στο κρεβάτι
κι από μικρός κοιμάμαι μ' ανοιχτό το ένα μάτι
δύο μπαρμάνια που στις μαύρες μου με εξομολογούν
σ' ένα μαγαζί που οι μπάτσοι το σκέφτονται για να μπούνε
σφίγγω μέσα την ελπίδα μου, κρατάω γερά
μια ματιά στο ρολόι να δω άμα πάει καλά
φτύσαμε αίμα για να περάσουμε τα είκοσι εννιά
παραλίγο να λυγίσουμε μα τέρμα όλα αυτά
τώρα ελεύθεροι από φόβους και παράνοιες του χθες
φυσάει Βαρδάρη στο κατάρτι μα εσύ Ζήνων για πες
ξεσπάμε στο ραπ και φτιάχνουμε μουσικές
με λόγια από το πάρκο για όλες τις περιοχές
η ψυχή μου γραμμένη επάνω στο χαρτί
η εκδίκηση είναι αιχμηρή σαν Λάμδα Έψιλον Ξι
ένα τρία, ένα δύο απ΄τα δεκατέσσερα μας
όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι, το ΄χουμε δει μπροστά μας
μαύρο αυτοκίνητο γιατί έτσι το ζήτησα
μουσική μου αλήτισσα, Κωνσταντινουπολίτισσα