Si het d Musig im Gwäb sit si uf d Wäut isch cho
Ihri Gfüeu sy es Orcheschter
Gschribe vome Mozart, chuglen ihre Träne über ds Gsicht ab
Hie ischs e stichfeschte Dolch i ihrem Härzschlagartig isches Nacht
Ohni Sunnenungergang furt grisse mit Gwaut
Es git niemer wo re Halt git
Niemer
Si isch wach i dere Nacht, wach tröimt si no stercher
Si het bessers verdient aus ungerem Schleier hüüle i der Nacht
Näbuschleier, Üüle ghört me schreie
Halle düre gspänstige stille Wald
E gueti Fee und e Trunk und aus wär wider guet
Doch es fähle Zuetatedrang und ihre Muet
Befrei di grüeni Fee us ihrer Hülle
Si macht di Fläsche läär zum sich erfülle
Es Stück vo ihrer Seele gäg ne Schluck Glückseeligkeit isch eifach gseit we eim es riise Stück Leid uf d Seele gheit
Und si i ihrem Brutchleid leit e grüeni Flüssigkeit i ihre Geischterstunde später
Isch di Brut verschwunde
Ertrunke wi me seit
Das si im Fluss nid gfunde
Isch unbestritte
E Geischt