Skulle kledd deg i silke som kom frå Rangoon
Skulle planta eit mandeltre midt på ditt tun
Skulle kyst bort kvar tåre frå dine flammande kinn
Skulle gått bort til døra og late deg inn
Skulle heidra den staden der eg såg deg fysst
Skulle lytta til røysta djupt i mitt bryst
Skulle bore deg over kvar elv og kvar bekk
Skulle laga ei skisse som fanga inn dine trekk
Du kjem meg i møte med ryggen så rak
Som ein fjellblom brakt til meg frå verda sitt tak
Som jade frå Kina, som rav ifrå Fyn
Som rullande tore, som flerrande lyn
Du er boka eg blar i, du er vegen eg går
Du er lina eg kastar, du er kornet eg sår
Du er stråla som treff meg, du er flamma som brenn
Du er skrifta som slyngjer seg mjukt frå min penn
Far min blei teken av ei bølgje ein gong
Han vakna til lyden av ei kvinne som song
Det er ei underleg verd her, for folk og for dyr
Med hardbarka tjuvar og heilage kyr
Skulle kledd deg i silke som kom frå Rangoon
Skulle planta eit mandeltre midt på ditt tun
Skulle kyst bort kvar tåre frå dine flammande kinn
Skulle gått bort til døra og late deg inn