Stinkandi, tungi mjørkin
leggur seg um alla verð,
í tokuni hómast reiðmenn
á tungari sóttarferð,
teir skríggja út í myrkrið;
menniskja – vara teg,
í okkara sporum skal heimurin líða;
Reiðmenn, við deydninga ásjón,
harðliga spreingja um lond,
háandi spjaða teir ræðslu,
drepa alt lív fyri hond
teir skríggja út í myrkrið;
menniskja – vara teg,
í okkara sporum skal heimurin líða;
Snjóhvíta dúgvan er skotin til jarðar,
sorlaðir liggja nú menniskjans
sjálvgjørdu verjugarðar.
Dálkaða brimið mót klettum,
býli og lond liggja oyði,
endurljóð teska í toftum
frá øllum teim í doyðu
reiðmannaliðið er steðga
eygleiða tunglyntir eystur og vestur,
alt er nú sótsvartar, kolaðar restir.
Snjóhvíta dúgvan er skotin til jarðar,
sorlaðir liggja nú menniskjans
sjálvgjørdu verjugarðar.