[Intro]:
…Τι ωραία που θα ήταν...
Είναι ο Ρ.Φ., Θεός για μία μέρα
Τι ωραία που θα ήταν...
[Verse 1]:
Αν μπορούσα για μια μέρα να γινόμουνα Θεός
ότι ήθελα να γίνεται χωρίς γιατί και πώς
θα έφτιαχνα τον κόσμο από την αρχή κάπως αλλιώς
όπως στα μάτια μου φαντάζει ιδανικός (ω ναι!)
για αρχή τα κλασικά θα εξάλειφα τους πολέμους
και θα έκανα παντού τους ανθρώπους αγαπημένους
στέγη, νερό, φαγητό πια να μην βλέπω πεινασμένους
και θα μοίραζα σ' όλο τον κόσμο την γεύση του μένους
να πάρουνε μια τζούρα από τη μουσική που γουστάρω
και θα κάπνιζα με τον Γκουρμένταλα ένα τσιγάρο
και να του `λεγα ρε μάγκα άμα ψήνεσαι κι εσύ
κανονίζουμε να επανενωθούν οι FFC
επόμενη δουλειά θα έβαζα δυναμίτη
στους κώλους όλων όσων καταστρέφουν τον πλανήτη
με ζωα και με βλάστηση θα τίγκαρα την γη
και θα άφηνα μέσα στο πράσινο το γκρίζο να πνιγεί
τον κάθε βλάκα Άρειο λευκό που μου τα πρήζει
σε χωράφια μαύρων θα `στελνα να τους μαζεύει ρύζι
και με κίτρινο αστέρι στη Γερμανία να ζει
να `ρθει μετά να μου μιλήσει για Ναζί
στην κοπέλα μου που ισχυρίζεται πως μ΄ αγαπάει
θα `δίνα για λίγο την καρδιά μου να δει πως χτυπάει
και όταν έβλεπε πως όταν σε πληγώνουνε πονάει
θα τις ζήταγα να σταματήσει να μου την γαμάει
κι έπειτα από όλα αυτά για να μου φύγει η τσατίλα
θα ανέσταινα έστω και για μια μέρα τον J Dilla
και θα του `λεγα να φτιάξει κι άλλα ντόνατς να γουστάρουμε
κι απ΄ την ντροπή μας οι mcs να μην ξαναραπάρουμε
μετά θα έβρισκα λεφτά κάνα τόνο
και θα `δινα στον Zoltan να κάνει το Fest όλο τον χρόνο
κι έπειτα για να βγάζουμε τα γούστα μας αβέρτα
θα `κανα με τον Κριτή να `χαμε γεννηθεί αδέρφια
θα του `φτιαχνα το πιο γαμάτο studio να `ναι μάγκας
το αξίζει ο καλύτερος beatmaker της Ελλάδας
να κάναμε την γκαύλα μας να βγάζαμε και χρήμα
όχι όπως τώρα που την παλεύουμε τσίμα τσίμα
θα έκανα αυτό που έχω πάντοτε στο νου μου
και θα πήγαινα στον ουρανό να δω τον παππού μου
για μια τελευταία φορά να τον σφίξω στην αγκαλιά μου
να του πω πόσο μου λείπει και πως είναι στην καρδιά μου
θα έλεγα στον κάθε πιτσιρίκο να την ψάξει
και θα έδινα σ΄ όλο τον κόσμο ρεπό για να αράξει
και σε κάθε γκραφιτά το σινικό τοίχος να βάψει
και στον Καζαντζάκη ένα ακόμα βιβλίο να γράψει
θα ήταν τόσα πολλά που δε θα προλάβαινα
και θα ξημέρωνα που δε θα τα κατάφερνα
μα δε γαμιέται αφού δεν πρόκειται να γίνει
μένω άνθρωπος και παίρνω στις πλάτες μου την ευθύνη...