[Verse1]
Χιλιες φωνές χίλιες σιωπές, κι άλλες να'χα δεν θα μ' άκουγες
Χίλια κλαματα, έλα κοντά μου να στα πω
Να με'νοιωθες , δες, πόσες ψυχές θες
Απ'την ανήλικη φωνή που κυριαρχεί σε γραπτό
Απόψε φίλε σε παρηγορεί μια σκέψη μου
Νοιώσε την κοντά σου, μοιράσου την μαζί μου
Μπες στην θέση μου ήδη εγώ είμαι στην δική σου
Το'χουν ανάγκη τα σωθικά μου, όχι η τσέπη μου
Εκτίμησε ότι έχεις τώρα που μπορείς
Χάνονται όλα πλέον αν το χάσεις θα χαθείς
Ο κόσμος εύκολος αρκεί εξ αρχής να τον μάθεις
Ότι έχεις καταφέρει δυνατό σε κάνει να υπάρχεις
Μια ζωή την έχουμε κάθε μέρα μοναδική
Αυτό να θυμάσαι πριν ο διάβολος σου 'ρθει
Τίποτα δεν ειπώθηκε ποτέ κατά τύχη
Θέλω μονάχα 1000 φωνές, να μ'ακουγε όλη η Κρήτη
[Verse2]
Δεν με ενδιέφερε ο κόσμος ποτέ ούτε που μ'αγγίζει
Γράφει και μιλάει πάντοτε δίχως να γνωρίζει
Με την ζωή, εξασθενεί, την επαφή όπως πάει
Ξέρεις τι; Δεν ξέρει, κι όμως μιλάει
Αφήνω πίσω κακές στιγμές και αναμνήσεις
Κι ας είναι πολλές που θα'θελες και εσύ να αφήσεις
Κρατάω ότι διδάχθηκα -τα κακά στο καλό
Και ας ταράχτηκα χρειάζεται εδώ που ζω
Πολλοί γέλασαν μαζί μου, όμως δεν πειράζει
Το κακό είναι ανθρώπινο κ απ'το καλό πηγάζει
Που μίλησαν που εκτίμησαν που γέλασαν και μίσησαν
Που έβαλαν καπέλο στραβά και δεν μας κοίταξαν
Ο άνθρωπος δεν κρίνετε απ'την εμφάνιση
Μια ανάμνηση όμως του χάραξε την ζωή
Είναι άτυπος νόμος αυτός της γης όλης
Και μάλλον 1000 σιωπές είχε μονο ο Τσακ Νορρις