Hodeiertzetik iluntzen doa Etorkizun iluna iragartzen dok
Antzina jaiotako esaiguk Zerk sortzen duen horrelako ekaitza
Odola izozten doa arimak galduak dira
Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute
Atera nazazue kobazulotik, nire semeok agudo
Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude
Irekidazue nire betazalak, sua erabili, datorrena ikus behar det
Azkar badator agudo ibili beharko, egizue semeok esandakoa
Bere begi itsuekin miatzen du hodeiertzean dagoena
Beraien amaiera dator
Kixmi jaio da, jentilen heriotza
Aintzinakoen artian beldur ilun bat somatzen da, amaiera dator
Ihez eiteko ordua heldu da, nire burua hil ezazue
Bihotzaren barnekaldea izotza da
Bakarrik estipenezko taupadak
Lurrarekiko amodioa bukatzear dago
Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren
Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren
Behin betirako alde egingo du
Iluntasunaren garaia ailegatu dok
Behin betirako denboran galdutak
Bide luzea egin beharko, ahanzturaren bidea
Kobrazulo ilun baten barrena, harkaitz gogor baten azpian
Agurraren abestia kantau beharko, argiari uko egin beharko dugu
Oripean garatuko dok geure azken egunak
Jentilen birjaiotzea Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute
Atera nazazue kobazulotik, nere semeok agudo
Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude
Oh semeaok entzun arretaz, Kixmi jaio da
Baina etorriko da eguna, Ama Lurra maitatzeko eguna
Orduan birjaiotzearen denbora izango da, Jentilen birjaiotzea