Άδεια σεντόνια
Και αφού όλα είναι ψέμα είσαι εδώ ακόμα
Έψαξα χρόνια θάλασσες ουρανούς και χώμα
Μα δεν βρήκα στ'αλήθεια πιο όμορφο ακόμα
Απ' των ματιών σου το χρώμα
Μην με ρωτάς τι έχω να με ρωτάς τι δεν έχω
Γιατί τελευταία απ'όλους απέχω
Στο κάτω κάτω πια ούτε εγώ δεν με ξέρω
Πάντα δίνω τα πάντα και πάντα μένω στην απ'έξω
Είναι περίεργο οι άνθρωποι μου λένε πως λέω πολλά
Μα αναρωτιέμαι αν νιώθουνε τα μισά
Κι όταν μένω σιωπηλός και δεν βγάζω μηλιά
Με ρωτάν αν είμαι εντάξει κι αν όλα πάνε καλά
Τι να πιστέψω σ'ενα κόσμο χωρίς τα μάτια σου;
Πως να ζήσω χωρίς τα χάδια σου;
Σε μια αγάπη χωρίς τα χάδια σου;
Ο θάνατος θα έρθει και θα χει τα μάτια σου
Λίγα δεύτερα το νόημα να πιάσεις
Δεν φοβάσαι να με χάσεις δεν φοβάμαι να φύγω
Να με ξεχάσεις..Συνάντηση στων λεωφορείων τις στάσεις
Δενομουνα συχνά δεν μ'έμοιαζαν οι αντιδράσεις
Και είμαι ακόμα εδώ
Σώμα μου κενό
Πως αλλάξαμε και οι δυο;
Η άλλαξα εγώ;
Σαν φεγγαρόσκονη σκορπώ
Φτερό στον άνεμο
Κι ας μην είσαι πια εδώ
Στο τελευταίο καλοκαίρι μας
Γίνε το επόμενό μου ψέμα
Γάμα έρωτες και αγάπες μόνο απωθημένα
Τίποτα και τα πάντα για εσένα
Πάντα και τα πάντα για εσένα
Όλοι θέλουμε αγάπη που να μένει
Μα όταν την βρίσκουμε γιατί την έχουμε ερωμένη
Κάθεσαι κοιτάς μόνη ξενερωμένη
Αναρωτιέσαι αν άξιζε τόση αγάπη χαμένη
Χάνοντας προσφέροντάς x2
Έτσι είναι ο έρωτας x4
Πάντα θα χάνει αφού πάντα θα νικάει ο μέλλοντας
Κοίταμε νιώσαμε πέσαμε μόνοι
και χάσαμε χρόνο και πάλι
Μα δεν γαμιέται και απόψε χαλάλι
Ίσως κοιτάμε σε άλλο μπαλκόνι το ίδιο φεγγάρι
Που να 'σαι; Θα έδινα τα πάντα εδώ να'σαι
Οι άνθρωποι μεγάλα λόγια να λεν έχουν τάση
Αντέχεις να τα πεις μ'αντέχεις να τ'ανεραισεις;
Θυμάσαι; σου χα πει έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις
Φοβάσαι; εγώ φοβάμαι με ψάχνω να 'μαι
Κάπου στην διαδρομή του σχολείου και να μιλάμε
Άδεια σεντόνια δύσκολη η απουσία
Κάθε στενό τ'άρωμα απ'την δικιά σου κολόνια
Μπορείς να μιμηθείς τα πάντα αγάπη μου
Μα δεν μπορείς να μιμηθεις τ'άρωμα κάποιου
Η πιο προφανής απόδειξη στον έρωτα λυγίζει ακόμα και η καρδιά κάποιου ανθρώπου βράχου
Κάτι αφήνουμε πίσω πάντα
Με φόβο μήπως είναι το καλύτερο
Και ζήσανε αυτοί καλά και ότι λείπει θα λείπει
Δεν ένιωσες τι είναι κάτι τα βράδια
Και είμαι ακόμα εδώ
Σώμα μου κενό
Πως αλλάξαμε και οι δυο;
Η άλλαξα εγώ;
Σαν φεγγαρόσκονη σκορπώ
Φτερό στον άνεμο
Κι ας μην είσαι πια εδώ
Στο τελευταίο καλοκαίρι μας