Katrina van die Bo-kaap
Het voor haar deur gestaan
‘n Boot lê in die hawe
Matrose kom al aan
Oor Strandstraat na die Boereplein
Die donker strate in;
En netnou sal Katrina
Se nagtaak weer begin
‘n Halfverlepte hoedjie
Hang parmantig oor een oog
Die rooi veer is verinneweer
Maar staan nog met ‘n boog
Katrina dra haar beste rok
Sy stryk die kreukels plat
So fyn asof ‘n vryer wag
Het sy haar uitgevat
Maar eer sy van haar huis gaan
Kyk sy ‘n keer weer om;
Lank sal die leë ure wees
Voordat sy daar kan kom
Katrina stap deur Roosstraat:
Astrant met slentergang
Wie raai nou aan haar houding
Dat sy na huis verlang?
Nou kom sy by haar susters
Die rawe van die nag
Wat by die hoeke uitskel
Of somber staan en wag
Katrina ken haar roeping:
‘n Harpy van die eer;
‘n Noodgedwonge rower
Wat alles tog ontbeer
Katrina haat die lewe
Katrina vrees die dood
Katrina gaan haar slentergang
Verdien haar bitter brood