علی شبگیر
صفر ،دو ، یک
ورس 1 :
وقت شکست این سکوت هفت سالست // پس بده دستت این شروع افسانست
طلوع من با رپ و خروش اشعارم // غروب صد تا غم و غرور فریادم
سختی رو دوشم کمر خم زیرش // کوله بار راه منو هدف سنگینه
دست تنها تو شبها به امید فردا // دردو به قلم و ورق پس میگه
وقتی میبینی فرق و فقرو ازتو // کسی نمیگیره دستو پس تو از نو
شروع میکنی یه جنگ و هر صبح // دوباره روز از نو و روزی از نوست
در به در به هر در بزن شاید // خط به خط که از رپ بگم بامن
همدل بشن هم صدا شن دست // توی دست همه رهسپار شن
جالبه میخوان بشنون از لب من حرف // همون کسایی که منو مسخره کردن
اکثر حرفم هست از ته قلبم // از شب سردم و حرکت اول
میگم تا بدونی دارم گله پرو بستن // انتخاب خوب بد از بین بد و بدتر هه
تخت به خواب تو تخت خواب و خیالت تخت که بیداره پادشاه شبگرررد
کروس :
شبگیر.. یعنی تنها با بغض شکسته
شبگیر ..مشت به دیوار و خشک بشه اشکت
شبگیر.. یعنی بیصدا بسوزی بسازی بزنی فریاد درد و تو نقطه ی عطفت
شبگیر.. وقت فروغ و تابیدن منه
یعنی یاد من میوفتی دیگه با دیدن شبت
شبگیر.. یعنی که رسیده پایان آه یعنی اول جاده و آغاز راااااه
ورس 2 :
بگذریم مرد و بشکنیم سد // صرف وقت تو به بهترین نحو
باعث میشه که تو بهترین باشی // حتی اگه بدی باشی بهترین بد
چه برادرایی میگفتن دوست خوبن // ولی گرگ بودن پنهان تو پوست گوسفند
خدا پشتته نترس اصلا" // پا پیش بذارو نکن عقب گرد نه
اونکه رپ میگه غم دیده تقصیره من چیه؟؟ // خالطوره زیققی از تفریح شب میگه
شب میشه نزدیکه درو داف و دافو جدان // از شبگیر که درگیر رپو ماهو خداست
جوونامون جون میدن واسه خاک وطن // میشه پاره پاره قلبم حال ناله داره قلم
ولی چاقالا میخونن واسه حال بدن // تو فکر نکنی اینا از خانواده رپن نهههه
ما تو زیر زمین عرق ریختیم // و10 ساله که نبوده عقب هیچکی
من و تو از نسل کوروشیمو بیا داد بزنیمو بگیم عرب نیستیــــم
صد قسم به تخت جمشیدم من // از قلم بت حرف حق میگم پس
دست به دست من بده مرد // تا فصل دشمنا شه فصل شکست
کروس :
شبگیر.. یعنی تنها با بغض شکسته
شبگیر ..مشت به دیوار و خشک بشه اشکت
شبگیر.. یعنی بیصدا بسوزی بسازی بزنی فریاد درد و تو نقطه ی عطفت
یعنی یاد من میوفتی دیگه با دیدن شبت
شبگیر.. یعنی که رسیده پایان آه یعنی اول جاده و آغاز راااااه