(Verse 1):
Kannski er ég hræddur við allt
Rétt eins og hún sagði, og stanslaust í vörn
Blóðbragðið í munninum örvar öll skilningarvitin
það skerpir mig allan og blæs smá lífi í mig
Kannski alls ekki stór
þyrstur, svangur, tapsár og vondur við fólk
ég teiknaði upp alheiminn
Eins og hann leit út í þátíð
í heilanum á mér, það eyðilagði allt
ég var reiður og fullur alltof lengi
það gerði mér kannski ekkert gott
ég geri mistök eins og allir sem ég þekki
Man hvernig hún fyrirgaf þau öll
öll opin sár greru á nóttunum okkar
í Keflavík
(Chorus)
Ef þú kannski hittir hana úti
Segðu að lögin mín séu öll til hennar
Segðu henni að veðrið hér á Íslandi
Sé enn þá kalt og ég sé ennþá
Frosinn niður fyrir brjóst
ég er enn þá vondur
Fæ enn þá geðveikisglampann í augun mín
Segðu henni að ég sé samt að
Reyna allt til þess að verða betri
Maður en ég virkilega var
Ef þú hittir hana
Segðu að úlfarnir séu enn að elta mig
Segðu henni að sársaukinn sé
étandi mig innan frá og ég sé
Enn þá ekki búinn að finna skjól
ég er enn þá reiður
Fæ enn þá martraðir þar sem þeir ná í mig
Segðu henni að ég sé samt að
Vinna úr hlutunum rétt eins og
Hún sagði mér að gera
áður en hún fór