Karanlıktan korkan bir kadın
Ağaçlı yolda yürüyor
Geçmişten çılgın bir hata
Yıpranmış bir teselli aklında
Yaşlı sakat bir tenisçi
Beton kortta duruyor
Soğuk yüzü yansıyor
Elinde tuttuğu kupaya
Saatin sesi çalmakta
Katedralin çanları gibi
Yalnızlar şimdi susmakta
Şiirin müziği gibi
(İnancın umudun koynunda)
Bitkin bir rahip mum ışığında
Verdiği vaazlar ardından
Gözyaşları damlıyor
Okuduğu Kuran'a
Pişmanlıktan kaçan bir yanılgı
Tarihin tozlu dosyasında
Zaman bir girdap gibi
Kaderin kör dizaynında
Nasıl ki nicedir
Bir bodrumda
Boş bir küpün karanlık kaslarında
Bir örümcek amaçsızca dolaşırsa
Size göre amaçsızca ama ona göre
Küller toprağa karıştı
İnanmışların rüzgarında
Saflık bir anlam buldu
İyilerin ruhunda