Julio & Smilin - 11. ΤΟ ΒΑΘΟΣ lyrics

ΑΜΟ Σιειμωνιάζω! μέσα που το στούντιο του πάγου συνεφκίαζω γαλάζια η φωθκιά μου φτύνω που στόμα δράκου, πετώ... Tεντώνω τα φτερά μου, τζαι καλύφκει ολόκληρη τη πόλη η σκιά μου! Zέρο δεκαπέντε που το manhole τρομογράφω σ' ακούρτιστη κιθάρα το τραούδι του θανάτου.. Κάθουμαι σταβροπόιν πας το σεντούτζι του χάρου φανερώνουμαι... τζαι τα φρικιά φρικάρουν… Φαντάσματα φωνάζουν θέλω να ξαναπεθάνω ξεχωρίζω το πραγματικό σου πρόσωπο grimάρω φονικά σε παραγράφους, φκαίνει που τη λίστα ο στιλίστας εν τραουδώ ραππάρω τζ' όσον αναφορά το ραπ για κάποιους, δυστυχώς υπάρχω! Τρέμει το νησί με επίκεντρο τη γειτονιά μου μες το νησί mcs πολλοί μα λίους χτυπά η καρκιά τους εννα δείξει ποιοι εννα μείνουν ζωντανοί να το εκφράζουν… Φκάλλουν τα χαρτιά τους πάνω να μου δείξουν τα γραπτά τους σαν να τζ' είμαι κάποιος, εν είμαι κανένας αν τζαι είμαι που τους μιάλους άρκησα να το φκάλω εν σημαίνει είμαι σαν τους παλιούς που παίζουν τους δασκάλους ότι θέλεις κάμε, θέλεις φκάρτο, θέλεις δίπλωνε το όσπου να καταπίνεται τζαι φά'το… Οτι συμβουλή τζαι να σου δώκω πελλέ μου μάλλον εν λάθος… Εν έχω άστρο, εν έχω πλάνο βρίσκω φώς την ώρα που 'να σκοτεινιάσω, άστο εν κρατώ κατζία, επειδή εν την αντέχω ευτύχημα, ότι φκάλλω την πας τα χαρτιά μου Ενω εφτάσαμε την εποχή του φά'με πριν σε φάω βία τζ' αντιβία όποιον πάρει ο χάρος που ν' ανακαλύψει ο Θεός τον Άνθρωπο μάλλον εννα βάλει φώκο μες τα ιερά του.. Μες τούντην παραφύση του πλασμάτου ανθρώπους της εμπιστοσύνης μετρημένους εις τα δάχτυλα μου τζ' αμαν χρειαστεί αφαιρώ τους να λλιάνουν… Είμαι για να με κλείσουν, που τη μιά τη λογική να τους πελλάνω που την άλλη τη πελλάρα να χάσουν τα λογικά τους… JULIO Ετζύλησεν το σιέρι μου τζαι έγινα ο φόβος σου εμίτσιανεν ο κόσμος σου τζαι θρέφει με ο πόνος σου είσαι μόνος σου, ναμπου θωρείς ποτζί ποδά? Εν εσένα που μιλώ τζαι ας μεν με βλέπεις πουθενά.. Που το λιμάνι, μοιράζω λάθη πιάννω πέννα τζαι αννίουν στο χαρτί μου 1000 τάφοι γίνουμαι καθρέφτης πάλε μέσα μου να έβρεις την αλήθκεια του εαυτού σου που για χρόνια αποφεύγεις: είμαι ο αρφός σου που αρνήθηκες, το ψέμα που εντύθηκες το ραπ που εφοήθηκες, ο πόνος που ευχήθηκες ο λόγος που εφήρτηκες, οι νύχτες σου οι αλήτικες οι σκέψεις σου οι ανήθικες τζαι οι τοίχοι που εκλείστηκες… Τζαι τζίζω του μικροφώνου τζ' άπλα ανάφκει όι η λαμπούα του στο ΟΝ μαλάκα αλήθκεια παίρνει τζαι άφκει αμα τσιαττίζω, πάντα οδηγώ σε περιπέτειες γραφή τροφή μυαλού μια λούπα απλή τζαι φκάλω απρέπειες έσιει επένδυση που acid η γλώσσα μου γι'αυτό τζαι πάντα κρούζω ότι πιάννω μες το στόμα μου τζαι εχρώσταν μου γι'αυτο τζαι κλέβκω που το χρόνο σου σίγα να μεν σε άφηνα στον πόνο σου, μόνο σου… Πε μου ρε, πόσες φορές εννα το γράψω για να δεις πως εκατάντησες των γραναζιών τους γράσο? Πόσα beats εννα ξοδέψουμε όσπου να έρτει η ώρα που εννα αρκέψεις να αψηφάς την ανηφόρα? Πόσα δώρα μουσικά να σου δωρίσω όσπου να σε πείσω πως εν θα το πουλήσω? Πόσο πίσω να τραβήσω? Πως να αφήσω τουντο γκρίζο τζαι άλλωσπος να σου μιλήσω πέρκειμον τζαι εν σε θίξω… Πως να ζήσω, αν δεν πω τζίνα που σκέφτουμαι? Τζαι αν απλά σιωπήσω εννεν πάλε σαν να σέρνουμαι? Εν ανέχουμε να μου σιηνιάζουν την φωνή μου εγώ είπα ότι εννα φκάλλω ότι έσιει μέσα η τζεφαλή μου… Είσαι μαζί μου? Καταλαβαίνεις νάμπου λέω? Έννεν καλά που τα λαλώ? Τι? Εννα κάθουμε να κλαίω? Έσιει αγγούρι!

Τζαι όποιος έρτει να με πείσει καλά κάμνει να 'ρτει μ' άλλους ειδεμή εννα την γαμήσει! Ακούεις boy? Είμαι το Julio Κομπολόι τζαι έν με πιάνουν ρε που wannabes τζαι φαφλατάες λόοι.. Εν ραπάρετε! Σαλαβατάτε! Τζαι τα αξούθκια σας αλλού γιατι δαμέ απλά εν περνάτε… ΑΜΟ Πίσω μου λαλούν τα έσχατα αλλά μπροστά μου εφορούσαν τα καλά τους.. Εβρωμούσεν η μπουγάδα της μαμάς τους αλλάσουν φάτσες, γλύφουν κόλους για να γίνεται η δουλειά τους βρίσκουν τζαι κάμνουν! Ούλλα έχουν το γυρί τους, τωρά εν η σειρά μου! Αν έχουν κάτι να το πουν είμαι δαμέ, ή καλά κάμνουν να σκάζουν.. Άλλοι θέλουσειν πολλά να με dissάρουν, ίσως τούτος εν ο τρόπος να φκει η καριέρα τους πάνω… Εγώ είχα λόγο κάποτε τζαι εσυγκρατήθηκα… όσπου τζαι εδώκαν μου ενα λόγο παραπάνω! Τζαι εκάτσαν πάνω… εν φοούμε τίποτε εχτός, τζίνα που γράφω Επείραξες με? Εννα σε πειράξω! Βρίσκω την καλύτερη σου μέρα να σου την χαλάσω κάθουμαι κοράκι πας σε σκιάχτρο να σε κράζω κρατώ σε όμηρο στη φαντασία μου τζ' οργιάζω… Εχω γλώσσα για λεπίδα, εν ευκολία να σε σφάξω να σου γράψω τι σημαίνει το definition του battle… Βλάκα συνάχτου, άκουσα τα κατορθώματα σου τράβα πίσω μες τη γειτονιά σου, κλάφτου! Εν έχουμε τα ίδια μυαλά ούτε το ίδιο πάθος πόσο μάλλον πνεύμονα να φτάσεις τουντο βάθος? Έχω την ιδιότητα να σου προσφέρω άγχος αλκοόλοπίνεις στα μελάνια μου γίνεσαι ράκος Είσαι η έννοια του nemo γιφτοραππας ταμτάκος αν σου ψηλώνω πίεση έβρε τοίχο φάκκα πάνω! Λοιπόν, μπούκκα τζ' άκου… Αναθυμιάσεις που το κέντρο του εγκεφάλου σπάζουν φουσκάλες στιν επιφάνια του βάλτου παλάρω, έρκουμε τρένο της ασφάλτου ραπ-όδος, αμολημένος ραψωδός ενα ημίνεκρο θερκό μες το νίση των αθανάτων! Ραπιές π' Ακρόπολη μερκές επιγραφές που τες σπηλιές του λούκκου λογομάγος σκέφτουμε τζαι γράφω, Julio Άμο, το λάθος αντάρτες κάτω που τη γη του παρακράτους! Κοίτα, αρνούμαι να μυαλήνω αλλά ωριμάζω ως τον τελευταίο μου κόκκο στη κλεψύδρα εννα γράφω μες τα πολλά που 'χω να κάμω έχω το υπόγειο δημμένο, κάθε τόσο κατεβαίνω καυλωμένος να το βιάσω… JULIO Είμαστε πόξω που την πόρτα σου… μα εν θωρείς! Έσιεις πακέτο… Ξέρεις το μα εν αννοιείς… Julio τζαι Άμο, fedex του ραπ - Delivery on time τζαι punchlines ΑΑ Ναι ρε… Παρομοιώσεις μιλιούνια κάθε flow μας νομίζεις πως την τρώεις μες τα σαούνια ρίμες μαμούνια, κουπλέ σαν τα δαιμόνια πέννες άρκες, τζαι κανόνια λόγια, του μυαλού καψώνια… Τόσα χρόνια κουντώ σε να ξυπνήσεις γράφω ρήσεις πέρκι ακούσεις το μυαλό σου να αφυπνίσεις διω σου λύσεις, μα εσύ κάμνεις τον κουφό παίζεις πελλό, πέρκι περάσει το κακό… Άκου τον φο σου στο μικρόφωνο: καθρέφτης η φωνή μας! Κάθε νύχτα που επέταξες εγίνηκε δική μας η ψυσίη σου έσιει το δικό μας χρώμα σαν το πόι που σου εκόπηκε τζαι νιώθεις το ακόμα… Εεεε, τι άλλο πρέπει να σου κάμω? Γράφω λες τζ΄ είμαι το μέσα σου τζαι θέλεις παραπάνω ως τωρά μεγάλε μου έπρεπε να καταλάβεις μα εσύ ούτε καν το θέμα στα κουπλέ μας εν το πιάνεις… Που να' σαι? Που να ρεμβάζεις άμαν πλάθουμε που το μηδέν το κόσμο σου καλύτερο τζαι γράφουμε τες σκέψεις τες δικές σου σαν κοινή συνηδητότητα… Με λέξεων ικανότητα νικώ την ματαιότητα! Θέλω ποιότητα τζαι βάθος, ραπ με πάθος λάθος, απέναντι μας να σταθείτε κατά λάθος… Τάφος ραπ! Είμαστε του χαρτιού ο πάτος… Ποιος θέλει να μετρήσει τουντο βάθος?