Cantos fillos emigraron
Na primaveira da suas edades
Ainda rapaces deixaban chorando os seus lares
[E] poucos voltaron mociños
Outros morreron soñando
E tantos te lembran sorrindo
Miña nai, miña nai, que tes dous mares
Miña nai, miña nai, dos dous mares
Miña terra ten un mar, que lle bica no costado
Outro peinalle os cabelos e galana vai a frente
Da escuma branca, que lle mandan os ausentes
[Miña terra], miña nai, dos dous mares
Hoxe, eu xa no teño verbas
As mais belidas, xa foran deitadas
Curros e tantos poetas, cantaron as arias
Dunhos ferrados de terra, soios e abandoados
E dunhas mulleres sofrindo
Miña nai, miña nai, que tes dous mares
Miña nai, miña nai, dos dous mares
Miña nai, dos dous mares
Miña terra, dos dous mares
Miña nai, dos dous mares
Miña nai, que tes dos mares
Miña terra, miña xoia
Miña terra nai
Dos dous mares
Miña nai, que tes dos mares
Miña terra, miña xoia
Miña terra nai