[Intro]
Μα γιατί δεν απαντάς?"λέει ο καθένας όταν γυρίζει την πλάτη του και απομακρύνεται απο αυτους που ούτε μας κατάλαβαν ουτε μας άκουσαν.Δεν χρειαζεται να αναρωτιεσαι γιατι φεύγω αν δεν το ξερεις ήδη,θα ήθελα να πείς κάτι η να κάνεις κάτι που να με φέρει πίσω αλλα δε βαριέσαι,ποτέ δε μιλήσαμε αληθινά
[verse 1: Skiaxtro]
Βλέπω τα πάντα δίχως όνομα
Απ' την Αθήνα αναπαράσταση των Σόδομα
Που ισορροπεί πια στο νήμα επάνω
Φτιάξαμε όρια για να γεννάμε εμπόδια
Τα πιο ζεστά μου αισθήματα βγήκαν αυθόρμητα
Βιάστηκα με αποτέλεσμα να δείχνουν πρόχειρα στα βιαστικά κλειστά μάτια των άλλων
Τίποτα παραπάνω από ένας μέσα σε ένα σύνολο χιλιάδων
Μόνος σου τελικά πλάθεις ή τη χώρα των θαυμάτων ή τη χώρα του ποτέ
Κάθε σπασμένο κομμάτι στολίζει και ένα μας κουπλέ
Κρύβονται τόσα πίσω από ένα μονολεκτικό σου "ναι"
Και με έπιασα στα άκρα να θέλω να το φτάσω
Γιατί πίστεψα σε εμάς δεν πήγα πάσο..
Τα πιο γλυκά τους λόγια να με πείσουν πως δεν έχω τίποτα πια για να χάσω
Τον ουρανό να πιάσω μα ο θνητός μου είπε μέσα μου έναν θεό πρώτα να πλάσω
Ορκίζονται με αίμα
Πως οι παλάμες τους δεν βρώμισαν ποτέ απ' το ψέμα
Είναι ψέμα έχουνε χέρια καθαρά
Μα είναι βρεγμένα στης συγγνώμης τα νερά
Ψηλέ ψιλιάσου αφού ο κανένας θέλει το ρόλο του κάποιου απο τη γέννα..
Δεν είχαμε ποτέ κάτι αληθινό πατέρα...
Έρχεται η μέρα που είσαι μόνος σου στο πρόβλημα
και η φρίκη σου αποτυπώνεται σε σκυμμένα πρόσωπα
Το γέλιο σου είναι κόσμημα
Και να στο πάρουν δεν βλέπουν την ώρα ο,τι είχα θα έδινα απλόχερα Για να πειστείς πως με χώμα και ιδρώτα απρόσμενα
Ανθίζει ο πιο όμορφος χρωματιστός ανθός μες στα λασπόνερα
ανάμεσα...
Είμαι όσα κράτησα πριν νιώσω πως κουράστηκα
Και ήταν τα λάθη τόσο υπέροχα που για αυτά σχεδιάστηκα, πολυώροφα κτήρια γίνανε μάστιγα
Να κόψουν την ανθρώπινη επαφή
Πες μου ποιος με έψαξε πριν πει πως «ο Θωμάς έχει χαθεί;»
Σήμερα λείπω όπως και εσύ
Αγάπη και ας έχετε απομακρυνθεί
Και ας έχεις φύγει εξάλλου εδώ πάντα ήταν λίγοι μα αρκετοί
Πάντα ήταν λίγοι μα αρκετοί και είναι για μένα πλέον κανόνας
Γάμα της Θερινής Νυχτός το παραμύθι
Εδώ ήταν πάντοτε χειμώνας.. εδώ ήταν πάντοτε χειμώνας