Det fins ein lengt som reiser seg Når snøen langsamt fell Som mørker over sti og veg I slik en kold og frosen vinterkveld Som kvite ark ligg verda tyst Som ventar på ei hand Som skriv dei orda me har myst På vegjen dit der sorga driv i land Kan hende fann du ikkje alt Av det du ville ha Kan hende skulle eg fortalt Det som eg aldri, aldri, aldri sa Høyr snøen fell som andedrag
Og kviskrar så eg finn Ei linning mellom natt og dag Der morgonljoset renn og trengjer inn Kan hende fann du ikkje alt Av det du ville ha Kan hende skulle eg fortalt Det som eg aldri, aldri, aldri sa Kan hende fann du ikkje alt Av det du ville ha Kan hende skulle eg fortalt Det som eg aldri, aldri, aldri sa Det som eg aldri, aldri, aldri sa