Er zit altijd iets in mijn achterhoofd Van alles blijft er iets achter Als ik daar eens ga kijken Tussen alle oude dingen onder het stof In alle oude kisten en schriften Maar ik denk dat ik het niet doe Bang dat ik het niet durf Soms ben ik zo zwak Waarom kijk ik het niet aan Waarom kijk ik niet wat er gebeurt Waarom laat ik me niet gaan Ik zit zo vast aan mezelf Zit zo vast aan alles in mijn achterhoofd En dan benijd ik iedereen En dan bevrijd ik al mijn gedachten
En schreeuw het in je oren En probeer me te laten ontvallen Zonder vast te houden aan de rand Zonder wat dan ook te denken Zonder angst Om op mijn achterhoofd te vallen Als het dan toch gebeurt Vang jij me dan Zul jij daar zijn Terwijl je het niet begrijpt Hou me dan gevangen Gevangen in je armen Gevangen in het ogenblik Gevangen in die beweging Van een zachtaardige ontmoeting Mijn langverwachte verlosser Mijn beeldschone Messias Mijn persoonlijke Maria Magdalena