Ik liep door het park met mijn dochter
We stonden stil bij een boom
Ineens was zij verdwenen en ik zocht haar
Ze had zich verscholen in een droom
Omdat ik haar niet zag
Wou ik dat ik weer ogen had
Net als een kind
Ik liep door een straat met mijn vader
We stonden stil bij een raam
En in het duister van de kamer
Fluisterde iemand zacht zijn naam
Omdat ik niemand zag
Wou ik dat ik weer ogen had
Net als een kind
Ik zag een soldaat op een foto
In een stukgeschoten stad
En de film stopte de kogel
Die hij net geschoten had
Omdat hij niets meer zag
Wou ik dat hij weer ogen had
Net als een kind
Net als een kind
Net als een kind
Net als een kind