Liis ruuscht de Wend em Tann
Äs emmer tüüfers, donklers Blau
Spannt sech vo Bärg zo Bärg
Näbu schliicht em Bach entlang
Ond eis oms ander fonklid Stärne
Schwiegend dör de Donscht
Em Hendertal am Föusehang
Ellei met de Nacht ond z'frede
Sänkt sanft sech Schlof