K ben al dagen onderweg en nog steeds
Niet thuis
Ik dwaalde rond van herfst naar winters
Weer en wilde weer de warmte van een huis
En ik rechtte mijn shoulders telkens als het me te zwaar viel
En ik viel achterover in het gras
Achterover in het gras
En nacht werd dag en dag werd nacht,
Dat vond ik echt zo goed bedacht
Ik wachtte af, verwachtte dat,
De pijn van nergens thuis te zijn
Een klein beetje werd verzacht
Terwijl ik daar lag in het gras
Alsof ik dacht dat dat genas als ik mijn zorgen
Hier vergat
Een klein huisje in m'n hart vond en er verder
Niet bij stil stond
Dat ik er eigenlijk niet omheen kon
Of kan
Want ik viel achterover in het gras
En zag wat het belangrijkste was
M'n leven draait als dag en nacht
Was dat niet wat zo prachtig was
Licht werd donker en weer licht, dat vond ik
Echt zo'n mooi gezicht
En keer op keer op keer weer hoopte ik dat
Dat dan het gewicht een klein beetje kon verlichten.
Want ik wilde wat ik miste niet echt missen,
Wat ik voelde niet echt voelen maar ik wist dat
Ik me vergiste als ik dacht dat ik daar liggend in
Het gras ineens een beter leven had
En ik heb zo lang gedacht dat de dagen simpel
Waren als ik steentjes raapte waar ik kon
Totdat het me te zwaar werd en dan leegde ik
M'n zakken, ik vergat waar ik mee zat,
Dat was totdat ik me bedacht dat als je al je
Tranen inslikt op een dag...