um ljósið sá hvar byrðan lá varð svarta hartað heilt ella ein skirvin flá tá náttin myrk sær káman styrk veittan í vátan veik lat lívið látast kvirt um byrðan var har hjartað slær stumt smílið stirnaði gloymt inn í gitið gjarð tá lívið er eins og jarðarferð eitt stutt og syrgið lot ið ongan bata ger Jeg stod mig op en morgenstund og klaged min sorrig saa mangen lund* vilt tú vita hvør eg eri
lít djúpt inn í myrkrið tá trúgvin tín sakk í drukkið vín fór frelsan fánýtis svart sólin sá sítt skín hvørt skrivað blað fær ikki vitnað tað komm inn í dag koyr synd avstað Der stod en engel og lytted derpaa du arme synder, hvi klage du dig saa* vilt tú vita hvør eg eri lít djúpt inn í myrkrið um ljósið sá hvar byrðan lá varð svarta hartað heilt ella ein skirvin flá?