Ik klem mijn handen om de reiling,
de kust verdwijnt, de boot drijft stil.
Ik voel een vredig soort verveling.
Ik kan maar ik weet of ik wil.
In de verte zie ik vaag het land nog,
een beetje zand, een beetje steen.
Ik zwaai nog een keer met mijn hand, toch
weet ik: er is geen mens, ik ben alleen.
Vaarwel, vaarwel, misschien tot ziens.
Het kan wel even duren voor ik weer terug ben,
They asked me at the captain's table.
I won't refuse that's impolite.
I feel a little bit unstable,
what course will captain choose tonight?
Vaarwel, vaarwel, misschien tot ziens.
Het kan wel even duren voor ik weer terug ben,
They asked me at the captain's table.
I won't refuse that's impolite.
I feel a little bit unstable,
what course will captain choose tonight?