Ik heb al wat je zei
In mijn oren geknoopt
Dat je zei ‘t is voorbij
Dat het leven zo loopt
Dat je mij niet meer mist
En dat ik moet verstaan
Dat vroeger vroeger was
Al besef ik dit dus nu maar pas
Dat het nooit meer zal zijn
Zoals het ooit was
Maar ik wil echt wel dat je weet
Dat je weet
Ik rij voor jou naar de maan
En parker me daar fout
Tot je mij weer ziet staan
Tot je weer van me houdt
En ik plak de planeet
Vol met Post-its tot je weet
Alles laat me steenkoud
Tot je weer van me houdt…
Tot je weer van me houdt…
Ik hoop dat je beseft
Hoeveel schuld er jou treft
Je was alles voor mij
Maar dat is dus voorbij
Je zegt zie je dan niet…
Hoe anderen omgaan met verdriet
Maar ik ben die andere mensen niet
Ik ben tot niets meer in staat
Te triestig te kwaad
Maar ik wil echt wel dat je weet
Ik rij voor jou naar de maan
En parker me daar fout
Tot je mij weer ziet staan
Tot je weer van me houdt
En ik plak de planeet
Vol met Post-its tot je weet,
De planeet laat me koud
Tot je weer van me houdt…
Ik verzin in tien talen
De mooiste woordenvloed,
Woorden die je doen stralen
Nog meer dan je al doet…
Ik koop een wondermooi pak friet
Met New-Yorkse mayonaise,
In een puntzak uit Madrid
En met een vorkje uit Parijs,
Ik zorg dat heel de wereld ruikt
Naar Jasmijn en abrikoos
En ik stuur je mijn hart
In een Bol.com doos…
En ik plak de planeet
Vol met Post-its tot je weet,
De planeet laat me koud, tot je weer van me houdt.
Tot je weer van me houdt…
Tot je weer van me houdt…
Tot je weer van me houdt…
Tot je weer van me houdt…
Tot je weer van me houdt…