زیر زنجیر دیو سیاه/ زیر نفسای سینه سیاه / هنوز آدرس پریا می ده
کنده از مرز زمان / مثل صدف رو عرض جهان / خشکی زده ..
گوشاتو بچسبون بش صدای دریا می ده
این منم یه تن روی خس زیر خستگیِ هیاهوی کویر
این منم یه خسته ی ریل / این منم یه واگنِ سیر
گذشته از ایستگاهِ عطش / تشنه حتی کنار دریا
این منم بی باور به آب … این منم
این منم دست زیر تن ترکه ی پتیاره ها / تاول کف پام با پای پیاده لای پا / های برهنه متوهم کفش
این منم نقش زیر تن شهر تیغ / تا یه تف به گندگیِ دهن صدا
ناخون کشیده شد ه ی خنده / زاییده زادگاهِ ساحره ها
این منم درد باورم / پاره قلب نفس تلکه شده م زیر خطر درد اره ها
این منم نبرد اره ها / از جنگ زمین بریده / یه پای روحمو مین جوییده
این منم دفتر پر از خطر خاطرات خاک ..
همخوان
خطای روی تنم پاک نمی شن / این صفحه سفیدی رو جا زد
خاطره مدادُ می تراشید / صفحه ی شکستگی مو تا زد
محکم گفت پرم شکست / نوک مدادش رو تنم شکست
شاعرم کرد، شعر شد / هر کلمه که روی تنم نشست
خطای روی تنم پاک نمی شن / این صفحه سفیدی رو جا زد
خاطره مدادُ می تراشید / صفحه ی شکستگی مو تا زد
محکم گفت پرم شکست / نوک مدادش رو تنم شکست
شاعرم کرد، شعر شد / هر کلمه که روی تنم نشست
از آب گذشتم بوی ماهیِ مرده می دم / از کلمه های مرده گذشتم/ بوی سوگ یه جمله میدم
تو که چشمات بازِ واسه دیدن من / نگام کن بو عقده می دم
من میونِ دودِ میونِ گلوم / عمریِ بوی سرفه می دم
از این همه پاسخ گذشتم / بوی اون که می پرسه می دم
خوب نگام کن .. من یه صدام / بیرون زده از شهر سکون
شهر خستگیِ پنجه ی پا / من یه قلب بیرون از بدن / بوی سینه های جر خورده می دم
من اون طوفان خستم / بوی برگای دل مرده می دم
ایستادن مرگ منه / بوی رفتن توی جمله می دم
این منم نگار تو / زخمیِ مداد تو / توی همه آب های دنیا / دنبال کشتیِ نگاه تو
گفتی نگار این تویی باد /این منم طوفان صدای تو
دنبال رهایی ام / تو نرفته های تو ..