Mijn man is naar 't buitenland!
Zo vaak heb ik 't willen schreeuwen
Van de daken in deze buurt
Die met z'n schoongepoetste ramen
Fatsoenlijk zwijgend naar me gluurt
Het heeft geen zin, ik weet 't wel
Ze wéten 't, ik kan 't voelen
En wat er nog maar aan ontbrak:
Mijn kind, dat in de klas gepest wordt: jouw vader die zit in de bak
Mijn man is naar 't buitenland!
Het vaak gerepeteerde smoesje
Voor jij die ochtend afscheid nam
Maar 't duurde nog geen veertien dagen
Voordat de buurt er achter kwam
Ik voel 't als ik loop, op straat
Het medelijdend leedvermaak
De buurvrouw, anders onverschillig
Die grijnzend vraagt hoe ik 't maak
Mijn man is naar 't buitenland!
Maar ik durf 't al niet meer te zeggen
De lepra van 't buurtgerucht
Onzichtbaar, maar niet uit te wissen
Jaagt mij als uitschot op de vlucht
Ik weet één ding: we gaan hier weg
Voordat ze ons gezin vernielen
Ik krijg misschien de grootste straf
En dat onschuldig en in vrijheid, misschien ben jij 't beste af