[Inngangur: Ari Ma]
Eftir menntaskóla fór ég beint í lögfræði
Hætti eftir 2 mánuði
Var týndur í lífinu
Fór til Indlands að finna mig
Var í 3 mánuði í sjálfboðaliðastarfi í skóla
Fyrir bláfátæka krakka
Og 4 mánuði að ferðast um með vini mínum
Þetta var það besta sem ég hafði gert og ég kom heim
Breyttur maður
[Vers 1: Ari Baia]
Líkt og ljón ég öskraði, þau fóru öll að hlægja
Fyrir krökkunum í skólanum, var ég Ari baia
"Ari baia, Ari baia!"
Það þýðir Ari bróðir, ég var Ari bróðir
Ég var mikils metinn og baðaður í ást
Í augnalindum krakkana kærleikurinn sást
Ég kenndi þeim að beatboxa, þau elskuðu það
"Meira, meira!" stundum komst ekkert annað að
Ég sá um íþróttir og ensku og uppskar hlátrasköll
Er við settum upp leikrit um álfa, börn og tröll
Kennararnir hvöttu mig með stuðningi og hrósum
Líf mitt var í blóma, sannur dans á rósum
Maturinn var ljúffengur og tónlistin var seyðandi
Fólkið snerti sál mína með hjartaöldum freyðandi
Krakkarnir svo þakklátir, ástríkir og glaðir
Ef ég henti einum upp í loft mynduðust raðir
Djúpt inn í hjartanu ég geymi hlátur krakkana
Þau beindu mér að ástarlindinni og ég drakk' hana
Ég skrifa þetta þakklátur og yndislega slakur
Þau sáðu ástarfræjum sínum í minn hjartans akur
Ómeðvitað þau voru öll að þjálfa mig
Ég var af öllum elskaður
Og lærði að elska sjálfan mig
[Vers 2: Ari Ma]
Svo kom Hlynur vinur minn
Og við fórum tíma' okkar að sóa
Með hippunum í Góa
Við drukkum kókoshnetu safa til að svala
Þorstanum á frumskógarströndunum í landi Guðs, Kerala
Volgur sjórinn perlutær í sólargeislum glitrandi
Ferðafrelsið unaðslegt í hjarta mínu titrandi
Besti dagur lífs míns var dagurinn sem leið
Og ennþá betri varð morgundagurinn sem beið
Á syðsta punkti Indlands, Kanyakumari
Kenndi mér Swami Vivekananda
Að ég bæri' í brjóstinu' almáttugan anda
Aurobindo kenndi mér að að anda inn í hjartað
Í Auroville var margt' að skoða
Við keyptum okkur mótorhjól og fórum okkur næstum Því að voða
Til að auka eigin lífshorfur
Hættum við við kaupin og komum okkur norður
Til Gujarat þar sem við tókum tíu daga námskeið
Í Vipa**ana hugleiðslu og sórum þagnareið
Fjögur að morgni til byrjuðum við daginn
Eftir góðan tebolla var ég klár í slaginn
Með athyglina' í nefinu, við fundum andardráttinn
Með endurtekningu við jukum einbeitingarmáttin
Með þessu athæfi kveiktum við á rofanum
Hugurinn ímyndaði sér það sem koma mun
Og rifjaði upp það sem var löngu liðið
Á þriðja degi fórum við að skynja orkusviðið
Við ferðuðumst um líkamann frá toppi til táar
Nemandi titring og frumurnar smáar
Hugurinn var sífellt að hoppa til og frá
Í ímyndaðar samræður hann reyndi mér að ná
Höfuðmáli skipti að samþykkja það
Er athyglin datt út og masið fór af stað
Eftir tíu daga róður
Var ég þægilega hljóður
Heimurinn var góður
Ég maldaði' ekki móinn
Við fórum beint á ströndina, naktir í sjóinn
Svo fórum við til Rajastan að dást að fögru höllunum
Og héldum upp á Holi í eyðimerkur fjöllunum
Í hinni heilögu borg Varanasi ég synti yfir Ganges
Ég kom að landi þar sem líkin eru brennd, afar móður
Túristarnir störðu' á mig og spurðu sig: Er hann óður?
Þar sem Búddha öðlaðist hugljómun í Bodh Gaya
Settist ég í hugleiðslu' undir tréinu fræga
Svo lögðum við leið okkar upp í tinda Himalaya
þar sem sjónhverfing alheimsins, blekkingin maya
Birtist mér í heilögu myndunum
Snjóþöktu eilífu tindunum
Í Parvati dalnum var útsýnið guðdómlega ljúft
Í hugleiðslu um kvöldið fór ég fáranlega djúpt
Það lýsir sér í því að skynja sjálfan sig sem haf
Á vald augnabliksins ég veru mína gaf
Í orðalausu víddinni ekkert var á iði
Ég dróg andardráttinn djúpt og synti um í friði
Seytlaði um sál mína hvað ég ætti að gera
Róa lýðinn niður og friðarboði' að vera
Byrja inn í sjálfum mér og láta hugann ljóma
Gefa öllum umhyggju, laus við alla dóma
Leiftra' í hjartabylgjum og syngja ástarhljóma
Leita vel að orðunum sem huga geta frelsað
Helga mínu lífi því að hugleiða og elska