[Vers 1: Ari Ma]
Ægilega þægilega afslappandi' og róandi
Hæfilega fræðilega tímaskyni lógandi
Með glundroða ég sundra undraverðu jafnvægi
Stunda það að gera stundina að athlægi
Rímnareipið situr fast við tungu mína bundið
í bringunni er fjársjóður sem allir geta fundið
Við hjartabrunninn dansa dýr og dreifa sinni ró
Brunnurinn er djúpur - af ástarsjó er nóg
Brunnurinn er markaður með fornri galdrarún
ég dýfi ofan' í fötunni og fylli' hana upp að brún
ég helli yfir dádýrin - ég helli yfir þig
Skelli hlæ að lífinu og helli yfir mig
ég helli yfir jörðina - glottandi er munnurinn
ég fylli aftur fötuna því endalaus er brunnurinn
Og eilífur er draumurinn
Og taumlaus ástarflaumurinn
Vellur yfir alheiminn og brýtur niður varnir
Og hjúpar þessar veraldir og gárar þessar tjarnir
Nú helli ég í röddina og beini þessum orðum
Að öllu sem þú ert, munt verða og varst forðum
þú ert ekkert nema ást
þú ert ekkert nema ást
þú ert ekkert nema ást
[Vers 2: Muted]
Standandi andandi á stuðlabergsveggi
Mundandi frelsandi myndavél úr svefni
Munstrin í veggjunum hug minn dáleiða
Hvert sem ég lít, hrikaleg hraunbreiða. -
Keilurnar og dyngjurnar - ég dáist að þeim öllum
Helst þó Herðubreið og umkryngjandi fjöllum
Fjallaloftið ferskara - á því er enginn vafi
Heimildir frá langafa sitjandi' á rjúpnahafi
Hér er best að vera yfir sumar eða vetur
Hér liggja mínar rætur um þetta fjallasetur
Hlaðandi, staflandi, fylgjandi vörðunum
Anandi, blindandi undir snjóbörðunum
Arkandi, klifrandi, klífandi upp fjallið
Kuldinn hann deyfir, vonandi heyrist kallið
Vinurinn, hundurinn, bjargvættur reynist
Í storminum, þokunni, lyktarskyn leynist
Breiði ég út faðminn og tek á móti straumunum
Ég lifi‘ í veruleikanum‘og draumumunum
Þeir kalla mig Muted - ekki gleyma‘ þessu nafni
Elskið ykkar nánustu af öllu hjartans afli
Ég bið ykkur vel að lifa
Ég bið ykkur vel að lifa
Ég bið ykkur vel að lifa