Ay doğarken yavaş yavaş Uyanır içimdeki bütün eksi duygular Isınırım içerken, ay doğar Ay doğarken yavaş yavaş Bulanır bütün sular Ağarır karanlıklar Yüzünü hatırlarım, ay doğar Bir ses gelir yavaş yavaş Konuşur sanki dağlar Ellerim ellerini
Kollarım seni arar, ay duyar Herkes gider yavaş yavaş Çekilir uzaklara garip yalnızlığına Ben içer ben ağlarım, ay ağlar Kurur gözlerimde hep yaşlar Ağlamak neye yarar Bilirim ki içinde Her gece bir ay doğar Her gece bir ay batar.