(1) Lars han var sønn hans rike Knut
Og riktig så staut og triveleg ein gur
Da'n hadde fyllt de to ganger ti
Så strauk'n på bygda for å fri
Og han Lars han leita ikj' leng
Før han fann
Sæ ei vakker taus, som var friarlaus
Og så sprang'n heim ått far sin
Og å sa'n: Du far
Av a Kjersti og mæ ska det bli et par
(2) Hm! sa'n Knut, det var riktig leit -
Hu Kjersti og du! Det e sannelig ikj greit!
Nei, det er temmelig sikkert sa'n
Hu Kjersti og du det går ikkje an
Ja, du må'kje gå å sladre
ått'o mor di, gut
Det ikj' vert hu veit vores hemmligheit
Æ ska sei dæ, Lars, men no må
Du vera kar om å ti
Hu Kjersti e halvveis søster di
(3) Han Lars sto og pønsa lite grann
Så la'n i vei det forteste han vann
Inn te ho mor, som satt og bakt
Og fortalte straks ka'n Knut hadde sagt
Ja, så blei det vel ballade trur De
Langtifra
Hu datt'kje ned ut av stol'n for det
Du kan berre ta a Kjersti om du vil du gut
Du er da slettes ikkje sønn ha** Knut
Du kan berre ta a Kjersti om du vi ldu gut
Du er da slettes ikkje sønn ha** Knut