Abradab - Czuję się jak lyrics

Czuję się jak drzewo, które stoi w szczerym polu Górą ciągle targa wiatr kiedy korzeń trzyma z dołu Czasem ja to nie ja lecz żywioły te pospołu Jeden mówi pas, drugi woła dołóż Czuję się jak ryba, która złapała się na haczyk Ale jeszcze o tym nie wie, a więc nie zaczęła walczyć Jednak wystarczy moment i zrozumie durna, Że ostatnia szansa to się urwać Czuję się jak precel, który ma ciasto wokół dziury Ale przez to każdy dzieciak woli go od buły Wiesz jak, to jest odmianą na codzienną nudę Co tak osłodzi Ci smak życia jak nie cukier puder? Czuję się jak kowboj gdy wyciąga broń na szelest Po czym zdaję sobie sprawę, że nic złego się nie dzieje Oczy i uszy też nie zawsze mówią prawdę Jak zgadnę co jest naprawdę ważne? Czuję się jak hipochondryk gdy wystawiam się na sądy Cały ten tłum jest żądny abym był im podobny Ja mam nie pozwolić za nic się obwiniać jednak Czasem jest tak, że boli mnie opinia jedna Czuję się jak pielgrzym bo mam przebieg całkiem niezły Jestem ciągle w trasie, od niej ma się tylko przerwy Przez ten sposób życia ja czuję się jak Cygan A tam kaj mieszkoł za bajtla teraz tylko bywam (O.S.T.R.) Czuję się jak ten, któremu żebra rąbali siekierą Wzrasta powoli od detali ta niemoc I nawet jakby mi grozili giwerą Utrzymam z dala od rodziny przemoc Czuję się jak wers, któremu ktoś nie poświęcił czasu Jakby mu nie wystarczył inteligencji zasób Jak masz mi tu wypisywać treści z plakatów, Jesteś bliski swojej śmierci na traku Czuję się jak bit, któremu sample odmówiły brzmienia Tylko fałsz, brak tonacji, o czym mówimy teraz? To nie Estrada Studio co Ci nowiny sprzeda Talentu Ci nie dam na urodziny, przebacz Czuję się jak źle dopasowany hi-hat do bębnów To tak jakbym nosił sztangę na sercu Jeśli cykacz napierdala, nie tańczę - to wiesz już Bracie to chała niczym pancze bez pieprzu Czuję się jak Akai, w którego ktoś napierdala ręką Bo ciężko mu dopasować brejka pod tempo Co będzie dalej jak to przedsmak koleżko Lepiej napierdalać przestań, się przeszkol Czuję się jak ten, który utracił słuch, wzrok i mowę Ty też się zamknij, nie kalecz, człowiek