Það er rétt að láta ráðast að rífa úr sér tönn þó guði hafi gefist vel að grafa sig í fönn það veldur enginn vafanum í sér né heldur tollir þráin inní þér þitt auga vakið ætíð yfir mér þess best er enn að bíða og biddu fyrir mér til þín ég skyldi skríða yfir skafla mold og gler það detta allir daga allt of fljótt og dæmdu okkur síðar kæra nótt því nauðug vaka yfir öllum hér svo finndu mig og fljúgðu með mig heim þú finnur mig og fljúgum síðan heim