Farshad - Donya Bozorge lyrics

ورس 1: معنی بخشیدش رو بودنو اون که نصفش رفت و نصف دیگش رو مینا خوابید نه اونی که کلی پولش رفت،واسه یه شب رو مینا خوابید رو مینا خوابید جیغ مینا رو دیوار پاشید شنید همسایه بالششو مشت زد رو گوششم پتو کشید همسایه توداری رو معنی دارش کرد سطل آشغال خیابونی خیلی چیزا بلعید تا که شهر بیشتر از این نده بوی بد نشه فاسدتر دلش گندیدی دم زند ابروهاشو خم نکرد همه سریع از کنارش رد شدن شد حضور تنهایی هیشکی نزدیکش نمیشد جز سپور شهرداری مدال افتخار گردن اونه که نه سکوی المپیکـــــــ دیده نه مدالش تقدیم میشه مدال افتخار گردن اونه که نه مردم همزبونو تو خیابون پرپر میکرد ماله اونه که تو چشم نیست زیاد ولی شد دلیل که یه یتیم دوباره داشت لبخند میزد جربزه رو زنی از خودش نشون داد که دوست داشت توی خیابونای این شهر کثیف کمی قدم بزنه قدم زد ، جربزه رو نه مواد فروشه محل داره نه پلیس ، نه عربده کش خیابونی با قمش جربزه تو هر قدم زنیه که بهت میگه باکی از تو نیست کروس: دنیا بزرگه واسه همین بی معنیه ، مفهوما تو چیزای کوچیکـــــــ نهفتن چشماتو ریز کن ، تا که جزئیات از قلم نیفتن ورس 2: نارفیقو مفهوم بخشید دشنه تا ته تو کمر تند و تیزه تلخه تیغش دست دادنآ ضربه میشه درخت میگفت کو تبر؟ دست چوبی تا بیاد از هر طرفـــــــ ضربه های بدتر از روزگار سگـــــــ مصبو بزنه نمکـــــــ که خورد نمکدونو بشکنه مقابلم لباسِ شرم بکنه ژرفای حبسو فهموند بهمون فوارۀ توی پارکــــــ شهر که هیچوقت جم نخورد با هیچی بُر نخورد گفتن تو قشنگترین دار و ندار این پارکی فواره جمع میکرد زیر پاش اشکهای هفتشو مادری میشست باهاش دست چسبناکـــــــ بچشو راهنمای همه شد خط کف آسفالت همه رفتن باهاش صافــــــ ولی خودش تبدیل شد به مرد مست راهها تلوتلو چپ و راست و قطع و وصل خودش وسط همه میرفتن از دو سمت هیچکس نپرسید اون چی میخواد از جون جاده هیچوقت نفهمیدن راهها با اون رو به راهه کروس: دنیا بزرگه واسه همین بی معنیه ، مفهوما تو چیزای کوچیکـــــــ نهفتن چشماتو ریز کن ، تا که جزئیات از قلم نیفتن