Krokantje, ligt in zijn woning op zijn bankje Gebaden in het zweet, nare dromen over drankjes De dag beroofd van alle, overige plannen Rode ogen, ontgoocheld en eentje die nauwelijks open kanne Angstie en onzeker, pleinvrees xenofobie Contact met friends and family? Beter van niet Flarden van gister, door zijn geest spoken die Lichaam als overreden, door een Range Rover Jeep Nadorst als een bezete maakt krokantje snel een berekening Hoe, wie, waar, wat, zijn de tekenen, die hem zeggen wat hij is vergeten Want alles wijst erop dat hij van alles zou moeten weten Eerst ging ie lekker, daarna ging ie slecht en hij weet geen woord meer wat na twaalven is gezegd Vroeger deed ie stoer, maar nu schaamt hij zich toch echt Zie in de spiegel slechts een waardeloze vent Plotsklaps wordt er aangebeld, hij hoort kloppen op de deur Krokantje kijkt verbijsterd, door achterdocht verscheurd Iets begint hem te dagen, "Wat was er toch gebeurd?" Trillend als Michael J. Fox, gezicht verschoten van kleur In de gang staat zijn waardigheid die hij 's nachts ergens had laten liggen Krokantje houdt het niet meer, tranen biggelen "Het spijt me echt ontzettend, ik zal het nooit meer doen" Waardigheid schudt slechts zijn hoofd en fluistert: "Domme oen".