Ehsan Shah - Parvaz lyrics

اگه نیوتن بودم، جا اینکه بشینم زیر درخت ،یه سیب بخوره تو سرم میشستم سر گذر یه تیر بخوره تو قلبم قانون جاذبه قلبهارو کشف میکردم اگه تاید بودم کلی کف میکردم جا لباسا ،میشستم نگاهارو جوری که دهنا کف میکردن اگه مایکروویو بودم ، آدمارو مثل پای و کیک تو هم میچیدم نه که ذوب بشن تو سختی زبده شن از کوره در نرن تا پخته شن یکم اگه بودم آسمون دوست داشتم ابریشم، به تنم برق بزنه یه شاخه نور رنگیه رنگی شم یه قوس برعکس غمگین نه ، به شکل لبخند برم پیشوازه خورشید وقتی که برمیگشت اگه بودم آرزو ، می شدم مال اون که از شکست و راه دور باکش نیست چیزی جز دل پاکش جای پول همراهش نیست حتی آرزو کردن عیبه واسه جوونی که عاشق نیست اگه دفتر یه شاعر بودم دوست داشتم صفحه هاش آبی باشه تو هر ورقش فقط پنج تا خط موازی باشه میشستم لب پنجره زل میزدم به پرنده های رو سیمای برق به امید روزی که همگی بپرن و صفحه هام خالی باشه زندگیِ هر کسی به فراخیِ خیال پردازی هاشه کی گفته راه زیاده، بال میخوادش ببال به فکرت ، هر چیزی یه راهی داره، راه زیاده واسه پرواز . . . کی گفته راه زیاده کی گفته بال میخوادش ببال به فکرت ببال به فکرت واسه پرواز