Bram Vermeulen - Marjolein lyrics

En Marjolein zegt niets En helemaal niet als je ernaar vraagt Op klikken staat de doodstraf, weet ze Wie praat, verraadt Dus Marjolein zegt niets En hoe haar jas zo vies komt Ze zou het echt niet weten Zeker gevallen in een plas Toen ze speelde met de kinderen uit de klas Nee, Marjolein zegt niets En haar poezenwerkstuk is niet weg Ze hebben het gewoon geleend Dat mocht van haar Zelf is ze er toch mee klaar Nee, Marjolein zegt niets Speelkwartier in de fietsenstalling Nemen ze haar gevangen Met haar rare vlechten En haar stomme jas Ze lachen om haar huilen Gaan ervandoor met haar tas Dan wou ze, wou ze, wou ze dat ze dood was En in de klas is ze wat stil Kan zich niet concentreren De meester vraagt of er iets is Is er soms thuis iets mis Maar Marjolein zegt niks Nee, Marjolein zegt niets En zeker niet tegen de meester Die zit zelf ook in het complot Zij houdt haar mond op slot Nee, Marjolein zegt niets En waar haar strikken zijn Hoe zou zij dat nou moeten weten Zeker verloren in de klas Toen ze aan het spelen was Nee, Marjolein zegt niets Zo zit ze op haar bed Ze wou wel dat ze niet bestond Met haar verkeerde schoenen En haar rare haar En al die foute kleren in de kast Ze wou wel huilen Maar meer nog, meer nog, meer nog dat ze dood was Maar Marjolein zegt niets En zeker niet tegen mij Zit ik niet ook in het complot Zij houdt haar mond op slot Nee, Marjolein zegt niets