Boh Foi Toch - 't Hundjen lyrics

Op ne mooien winterdag an 't ende van 't jaor Had vader Theet veur ziene jongs een hundjen met ebrach Zon mietereg klein dierken met een eigenwieze snoet Waor ze allemaole stapelgek op wazzen 't Hundjen wodden aoveral met naortoo e-slöpt Van binnen weer naor buten, van 'n taofel naor 'n stool En 's nachts kreeg dat dierken dan ok gaar gin röst Dan sleep e um beurten bi-j de jongs in 't nös Op zekeren dag mos onzen Jan weer naor 't huusken hen Zo as altied nam e weer dat hundjen met zich met 't Dierken zat gemeudelek op 't knee van onzen Jan Te genieten van de loch wiet oet de pleeje kwam Hee strek 't mooie dierken nog 's deur de lange heure Kammeräöde zollen ze al ze laeven blieven Maor toen Jensken alle andacht veur zichzellef neudeg had Schot 't hundjen tussen ziene kleine blote bene deur in 't depe gat Klots, klats, klee, schot 't hundjen in de plee En den kleinen Jan den waogen niks te zeggen Ach, leed, wee, ze waren met eur twee En noo kik e heel alleneg naor benee Klots, klats klee, schot 't hundjen in de plee En den kleinen Jan den waogen niks te zeggen Van den hond gin spoor, Jensken was toch klaor Dus den dekkel ging der op 'n Anderen dag hef vader Theet met alle ziene zöns Rond e-kekken um te zeen waor of e wal neet was 't Veld wier af ezoch, kleinen Jan den deed ok met Hee had zich zellef toch belaofd te zollen zwiegen Een klein jaor later bi-j 't scheppen van de ale Kwam 't arme dierken zomaor baoven drieven Vader Theet begrep opens de volle umvang van 't leed En de völle, völle träöne van onzen kleinen Jan