A'j 't volk in deursnee nemt en i-j keurt naor boks of hemd Dan he'j vrouwleu, keerls en blagen wat zo'j pochen, wat zo'j klagen Met de mansleu bu'w gauw klaor onder kin en neuse 'n fusken haor Sprekken könt ze astertoo 't leste woord is vaak veur moo Wi-j bunt mansleu met zwil in de hande Onze vrouwleu hebt haor op de tande Wi-j hebt blagen met stenders van bene Wel hef zok volk ooit ezene A'j noo de vrouwleu neumt da's waor keerls zo vake van dreumt Alles aeven interessant geerne ha'j ze an de hand Kikvörske net wa'j zegt a'j ze anraakt springt ze weg En at ze zegt: kom maor bi-j mi-j zeg noo, wel blif der dan vri-j? De blagen, da's 't jongste soort good van zin en 't hoogste woord Maor bunt ze krank of dut 't zeer boh dan gef 't een gereer Dat porkt en pöttert maor wat an van smoddelkan*s tut gladjan Kriegt ze vri-jersveute an 't gat zeukt ze alleneg eur pad