ik heb gewacht tot het echt niet langer kon tot de zon alweer te hoog stond, ik bedacht dat jij meer hebt om te blijven en dat ik me laat verdrijven eenzaam als een wolf heb ik gewacht langer dan een mens verdragen kan ik breng mezelf naar de randen van het land waar de oceaan begint naar het water en het zand waar de oceaan begint daar leg ik me neer waar de oceaan begint ik heb gewacht in het hart van de woestijn het kan nergens warmer zijn, en in de nacht kon ik hopen wat ik wilde maar ik klappertandde, rilde en koud, tot op het bot, heb ik gewacht langer dan een mens verdragen kan ik breng mezelf naar de randen van het land waar de oceaan begint naar het water en het zand waar de oceaan begint daar leg ik me neer waar de oceaan begint en ik breng mezelf naar de randen van het land waar de oceaan begint naar het water en het zand waar de oceaan begint daar leg ik me neer waar de oceaan begint waar de oceaan begint