Blof - Labrador lyrics

Op de dag dat de hond dood ging viel opeens de eerste sneer. De lucht was koud en grijs als lood en de meeuwen en de kraaien schreeuwden zachtjes dat het beter was dan steeds maar weer te vechten tegen alles wat maar zeer maar blijft doen. En ik dacht alleen nog maar aan toen: Die keer dat jij en ik en de labrador gingen rennen aan het strand, met een volmaakte voorjaarszon, wij hand in hand en het blaffen van de hond. Toen ik hier was aangekomen met de spade in mn hand. Stond ik doodstil bij de boom die zich hoog over de rand boog. En ik keek zo in de diepte waar de labrador zou slapen. Er is niets meer dat nog zeer kan doen en ik denk alleen nog maar aan toen: Die keer dat jij en ik en de labrador gingen rennen aan het strand met een volmaakte voorjaarszon, wij hand in hand en het blaffen van de hond, die een brug was tussen ons. En nu hij weg is is het winter en blijft er niets meer over van wat jou met mij verbond. Ik vervloek de witte deken uitgespreid over de grond. Ik heb uren lang gekeken maar ik zag niets dat de hond ooit bij me terug zou kunnen brengen en jouw liefde evenmin. Er is niets meer dat nog zeer kan doen en ik denk alleen nog maar aan toen: Die keer dat jij en ik en de labrador gingen rennen aan het strand met een volmaakte voorjaarszon, wij hand in hand en het blaffen van de hond, Jij en ik en de labrador, rennend aan het strand. (3 x)