Sérðu rúmbudansinn duna nú, dönsum því, ég og þú svifum létt um gólfið til og frá töfrabrá, logaþrá Er það draumur eda ert þú hér? enn í kvöld, einn med mér armar þínir vekja ástarbál unadsmál, eld í sál Dönsum saman uns dagurinn rís þótt þá dyljist því minnist ég þin og thín hand leidir hand mína heim ut í hamingjugeim Við þinn f*gra ljúfa augnaeld undi ég þetta kveld djúpa döggin mjúk að moldu skjótt mild og hljóð kemur nótt