Zij komt hier niet de eerste keer Dezelfde kroeg, dezelfde sfeer Ze drinkt haar glas, vergeet de tijd En knoeit haar as, verloren spijt Ooit was ze jong, misschien wel mooi Voor elke man een begeerde prooi Ze roemt haar jeugd die snel verdween Met elke teug nog meer alleen Zij lijkt jonger in de nacht en wacht Totdat ook hij waar niemand meer op wacht Even naar haar lacht Ze heeft haar sjans, haar vaste kruk De vale glans van een meubelstuk Ze kent zowaar haast iedereen En ook om haar kan niemand heen Zij lijkt jonger in de nacht en wacht Totdat ook hij waar niemand meer op wacht Even naar haar lacht De nacht verdwijnt, het wordt al licht De eerste zon valt op haar gezicht Ze ziet er moe en ouder uit Een laagje rouge maskeert haar huid Zij lijkt jonger in de nacht en wacht Totdat ook hij waar niemand meer op wacht Even naar haar lacht Ze wordt het zat, ze wil naar huis Alleen de kat wacht op eten thuis Ze zegt gedag in 't algemeen En ook vandaag blijft ze weer alleen