Mijn man is naar 't buitenland! Zo vaak heb ik 't willen schreeuwen Van de daken in deze buurt Die met z'n schoongepoetste ramen Fatsoenlijk zwijgend naar me gluurt Het heeft geen zin, ik weet 't wel Ze wéten 't, ik kan 't voelen En wat er nog maar aan ontbrak: Mijn kind, dat in de klas gepest wordt: jouw vader die zit in de bak Mijn man is naar 't buitenland! Het vaak gerepeteerde smoesje Voor jij die ochtend afscheid nam Maar 't duurde nog geen veertien dagen Voordat de buurt er achter kwam Ik voel 't als ik loop, op straat Het medelijdend leedvermaak De buurvrouw, anders onverschillig Die grijnzend vraagt hoe ik 't maak Mijn man is naar 't buitenland! Maar ik durf 't al niet meer te zeggen De lepra van 't buurtgerucht Onzichtbaar, maar niet uit te wissen Jaagt mij als uitschot op de vlucht Ik weet één ding: we gaan hier weg Voordat ze ons gezin vernielen Ik krijg misschien de grootste straf En dat onschuldig en in vrijheid, misschien ben jij 't beste af