Έχω να κάνω μια ερώτηση
Πόσοι αντέχουν αλήθεια, και πόσοι θα σπάσουν στην πρόταση;
Πόσοι χωράν ειλικρίνεια, και πόσοι δεν έχουν υπόσταση;
Μικρή απόσταση που μας χωρίζει ..ποιος την ορίζει? Εγώ κι εσύ
Γράφω για το τίποτα
Αφού τίποτα δεν φέρνεις, τίποτα δεν σημαίνεις γι αυτό κι έμεινες στο τίποτα
αποτύπωμα στο πάτωμα δε μένει όσο κι αν πάτησες επίμονα
πες μου, τι επιμένεις;
Κι όταν έπεφτα στα βήματα, έβριζα και θύμωνα, μ' έγραφα περίεργα στα κείμενα
και θάλασσα αν ήμουνα
στην αστική πλημμύρα με τα μύρια θα έπνιγα τα κτήρια, κι αυτό θα ήταν τίποτα σωστά?
Παλίρροια, κι εκατομμύρια πιστοί να τρέχουν να προλάβουν ένα δυο κύματα
Τι θύματα; Πώς να ανασάνουνε μετά, τι να ξεβράσει στη στεριά, εδώ τα πάντα τρέχουν με ταχύτητα
Περάσαν χρόνια, μα ακόμα να σωπάσει το παιδί που κρύβαν μέσα το χειμώνα
Μας θυμήθηκες;
Δεν θα γυρίσω το βράδυ, εάν ρωτάς είμαι καλά, αλλάζω όλα αυτά για τα οποία πείστηκες
Πες πως λυπήθηκες, πως άλλαξες διακόσμηση και πως στα μαύρα ντύθηκες
Τι έγινε και λύθηκες;
Kαύλα ή απλώς έτσι γδύθηκες και μίλησες;
Εσύ; Ρωτάς πως κρίθηκες απτο παιδί;
θα σ' απαντήσει λοιπόν το παιδί/
εντάξει ήσουν, δεν λέω
Tόσοι και τόσοι χαθήκαν στ' ωραίο, σε θέλεις, δε ξέρω
Σε βλέπω μα δύσκολα βρίσκω το φως σου , το φτιάχνω, σε καίω
ρεύμα εισπνέω, κάθε φορά που μεθάω στο λέω, κάθε φορά που μεθάω δε φταίω
έχω μέσα μου οργή
Σκέφτομαι πολύ κι αυτό είναι ελάττωμα
φίλοι φωνάζουνε γέλα θωμά, γέλια και όλα καλά
μα πλέον έφυγα, εσύ; τι λέει; είσαι ακόμα εκεί;
Είσαι ακόμα εκεί κι αυτό που κρύβεις να το βρω το βλέπω
πίσω μου κοιτώ μετά και πέφτω
Αυτό που τόσο θέλεις να έχεις θέλω να το θέλω πρώτα εγώ -ήδη το έχω
με τις λέξεις παίζω αφού κι αυτές με παίζουν. [3x]