(Chorus x2)
Það er eins og heilinn vilji út
En það er bara svo gott
Því við erum ennþá ung
Eða er ég alltof fokkt
(Verse 1: Arnar Freyr)
Þegar að dagurinn mætir nóttunni
Helli ég í glas og staulast af stað
Þegar, þegar að sólin sest ofan í sófann minn, sófann minn
Þegar smettið á mér grettir sig, afmyndast
Þetta er Reykjavík, reykjum weed þar til ég veit ekki neitt
Þar til að heilinn minn steikist og fortíðinni verður eytt
Þar til ég banga chick, þreyttur, í miðjum ástarlotum dey
Lofa að snúa blaðinu við þegar ég vakna
Samstundis og hjartað jafnar sig þá gleymi ég loforðum
Parketið verður að hrauni svo ég dansa upp á borðunum
Ég var alinn upp af úlfum, ekki móður og boðorðum
Fæddur inn í dystópíu þar sem vatnið er svart
Ég reyni að fara varlega af stað
En ég tek of stóran sopa, fell á slaginu í trans
Blóðið í mér þynnist líkt og sensið sem ég meika
Svo ég hringi í Gauta, spyr hann hvort hann komist út að leika
Ég er fyrirmyndarveruleikaflóttamaður fyrir vikið
Tjillandi með drykk í annari og blunt í hinni
Ég er lifandi, mér líður eins og sigurvegara
Á meðan dyraverðurinn fleygir mér öfugum út
(Chorus x2)
(Verse 2: Emmsjé Gauti)
Ég kemst út að leika, sparka upp hurðinni – karate
Halló vín, viltu vin? Set upp grímu og karakter
Labba inn á baðherbergið, spegill, bara ég
Lýg síðan að sjálfum mér að þetta muni fara vel
Djöfuls fokking leikari, manneskjan er talented
Grenja, æli og sleiki tits, djöfull er það barnalegt
Samviskan er orðin þyrst og til í það að tapa sér
Reika eftir malbiki en sé varla hvar gatan er
Fæ mér kaldan bjór með adda té té og kaldalón
Fæ mér bara nóg til að detta í eitthvað annað zone
Yo, yo.. það er allt svo fokking slow
Skýt mig svo í hausinn – boom, boom! – það er komið nóg
Heilinn snýst í hringi, reyni að hitta lykli í skráagat
Þungur andardráttur, andrúmsloftið eins og táragas
Lofa að hætta þessu á meðan ég ligg um í ælu
En ég lolla svo í morgunsárið af heimskulegum pælingum
(Chorus x2)
(Verse 3: Helgi)
Ég er á síðasta sjéns
Líkaminn þolir mig ekki en er of veikur til að verja
Vaki fram á daginn eftir, dauðinn vakir með mér
Í góðum hóp með bjór og stelpum sem að hvísla “gemmér”
Ef að mér finnst lífið ekki vilja leika við mig, leik ég mér með það
Býð mönnum byrginn ef að moðerfokkers steyta að mér hnefa
Tek því sem kemur, ef það er næs þá leyfi ég því að gerast
Og svo díla ég við morgundaginn
Ég er á síðasta sjéns
Líkaminn stoppar mig af en ég er fljótur að hoppa af stað
Ég er fljótur að komast í gras, vef jónu
Helli svo bjór ofan í glas, svo góður
Fylli mig þangað til að ég er tómur
Og hverf inn í móðu
Að geyma allt það besta fyrir eftirlíf er ekkert líf
Það er enginn guð og enginn jesú, engin ljós og ekkert hlýtt
Á gólfinu ég dansa, vinir mínir lifa þarna
Gemmér bjór og gemmér annan
Uns ég sofna eins og barn