Düşünce suçundan yargılanmak gibiydi
O kadar düşündüm ki seni, suçlu ben oldum
Üzülme, uğruna yaralanmak güzeldi
Topladım kalanları, tek eksik ben oldum
Bu son olsun, bu son yanış
Son aldanış bu, son kaçış
Dönmek yok artık
Alışmak var adı yalnızlık
Anılar yok artık, olmayacak bir daha
Bıraktığın eşyalar dağılmış dört yana
Biliyorum canın yanacak kalan cevapsız sorulara
Gidiyorum ardımda iz bırakmadan, son defa