Varačun jället on sie, kus on rohkien luut
Sammal kallivoh tartuu, kus on kuattu kai puut
Pedäi yksinäh seizou, louhel ei kuadunuh
Ga linduloin laulupuukse piduhuttah ei päinnyh
Keldaine kuu kuundelou
Paimoilapsien papatuksii
Unohtettu kalmužin mustelou
Huavoin lehtien lepetyksii
Kivel dai puuul, tulen vellil, taivas viškuau tuleniškuu
Poijat kiänyttih tuattoloin kalmoih sellin -
Kivi ei pala, ga ei kazva puu...
Liikkumatoi kallivo, kolot kui kirgujat suut...
Yksinäzen hongan juures
On pienen rahvahan luut...