Laat me niet alleen, toe, vergeet de strijd
Toe, vergeet de nijd, laat me niet alleen
En die domme tijd vol van misverstand
Ach, vergeten want het was verspilde tijd
Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord
Ons geluk vermoord, kom, dat is voorbij
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Lief, ik zoek voor jou in 't stof van de wegen
De paarlen van regen, de paarlen van dauw
Ik zal heel m'n leven werken zonder rust
Om jouw licht en lust goud en goed te geven
Ik sticht een gebied waar de liefde droomt
Waar de liefde loont, waar jouw wil geschiedt
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen, ik bedenk voor jou
Woorden rood en blauw, taal voor jouw alleen
En met warme mond zeggen wij elkaar
Eens was er een paar
Dat zichzelf weer vond
Ook vertel ik jou van de koning die
Stierf van nostalgie, hunkerend naar jou
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Want uit een vulkaan die was uitgeblust
Breekt zich, na wat rust, toch het vuur weer aan
En op oude grond ziet men vaak het graan
Heel wat hoger staan dan op verse grond
Het wit mint het zwart, zwakheid mint de kracht
Dat licht mint de nacht, mijn hart mint jouw wacht
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen, nee, ik huil niet meer
Nee, ik spreek niet meer want ik wil alleen
Horen hoe je praat, kijken hoe je lacht
Weten hoe je zacht door de kamer gaat
Nee, ik vraag niet meer, ik wil je schaduw zijn
Ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen