Ja, im Irak, do lebt ein großer Sozialist, der wo mit Kampfgas spritzt, und der auf Kinder schiaßt. De Perser schicken de Buam zum Sterbn mit siebzehn scho, grad für den Wahnsinn von einem kranken oidn Mo. De Leit san so arm dort, de ham bloß eahna Lebn, do sogn de Drecksäu, hey, dann miaßt's hoit des hergebn. Während da drüben da oa den andern ma**akriert, bewahrt der Westen seinen Wohlstand und ka**iert. Vom Oberstleutnant bis zu dem Minister nauf, da hält ein jeder gern einmal sein Handerl auf. I woaß net, wo 's eahm zoin, vielleicht a Luxusschnoin, vielleicht drunt im Tessin ein Haus mit Schwimmba**in. Des is doch klar, denn der Mensch war oiwei scharf aufs Geld,
die großen Arschlöcher san mir, weil mir ham 's gwählt. Die Herrn habn Geld und Macht zsammkratzt das ganze Lebn, und zu de Jungen tan's von Ideale redn, de san so zynisch, de grinsen nur, wenn wer krepiert, doch dauert's furchtbar lang, bis d' Menschheit des kapiert. Ob du ein Söldner bist, der nur für Geld rumschiaßt, ob du den Sinn verstehst, oder bloß mitmarschierst, bist du Guerillakämpfer mit an Freiheitstraum, ja, wenn de Bombn tuscht, ja, dann is alles wurscht. Es war scho oiwei so, sterbn tuat der kloane Mo, de Großn, de in Kriag eahm schicken, bleibn dahoam.