Qba:
Koniec cierpienia wyjaśniony w ośmiu ścieżkach mam
I każda z nich po kolei oswobadza mój świat
Rozkładam ręce przy problemach, synonim: kwiat lotosu
Nie widziałem wyjścia z tego stanu, musiałem go poczuć
Wszystko co potrzebne już mam, instant nirvana
Mimo tego ciągle się ciągne przez to, sansara
Czuję że wszystko co robie to właściwy czyn
I zwracam się ku jednemu, olewam ich
Widzę przepych codzienności, przerost formy nad treścią
Życie się tu bawi nami, wszechświat jest jak dziecko
Gonię za medytacją, która ukoi zmysły
Umysł czysty jak kropla niagary, bez zbędnych myśli
Wychodzę z siebie wracam taki sam i głoszę prawdę
Uczucie pustki krąży we mnie, choć mam pięć skupisk
Czysta świadomość wbrew własnej woli mnie cudzi
A trzeźwe myślenie wydaje się darem
Ref:
Zabierz ode mnie cierpienie które non-stop się pojawia
Daj mi ten ubłagany stan; nirvana
Wiku Vik:
Raz, chcę zrozumieć i to chyba najtrudniejsze
Gdy człowiek w swych wyborach romansuje z bezsensem
Dwa, jednak ustanawiam łagodność swoich pragnień
By w zetknięciu z bliźnim nie raniły go jak skalpel
Trzy, pragnę by wersety, którym bit wieje w żagle
Nie zatonęły w morzu kłamstw i nie płynęły na marne
Cztery chcę czynić słusznie, by nie zranić ludzi w okół
Uśmiech najbardziej niewinnych to słuszności dowód
Pięć, chcę zbudować swej rodzinie przyszłość z marmuru
Jednocześnie nie burząc swemu bratu domu
Sześć postanawiam próbować nie przestać myśleć
Biec ku światłości, a ostatecznie w światłości zniknę
Siedem postanawiam stawiać kroki patrząc pod nogi
Na ścieżce na której tak łatwo rozciąć stopy
Osiem, chcę już o tym nie myśleć
Czy jestem bardziej meta niż ten fizyczny system?