Pompa, serce maszyny mej, Tłoki gniotą, gniotą z organiczną mocą. Pompa, serce maszyny mej, Tłoczy wiarę w mą niemoc Detonując ego. Pompa, duszy maszyna, Naoliwia nadzieją Ludzki kombinat. My maszyny w duszy rzęzimy, W głębi serca broczymy. My maszyny w głębi duszy rzęzimy,
W myślach prawdę gubimy. Człowiek, niezniszczalna maszyna, Wątła niczym pajęczyna. Serce, wierny sługa i druh, Płacze moimi łzami Czując mój ból. My maszyny w duszy rzęzimy, W głębi serca broczymy. My maszyny w głębi duszy rzęzimy, W myślach prawdę gubimy.